Ἅγιος Σεραφεὶμ Φαναρίου - Πολιοῦχος Καρδίτσης

 

π. Δημητρίου Ν. Θεοδωροπούλου

Ὁ ἅγιος Σεραφεὶμ εἶναι ὁ κορυφαῖος τοῦ χοροῦ τῶν ἐν Θεσσαλιώτιδι Ἐκκλησία διαλαμψάντων ἁγίων, προστάτης καὶ ἔφορος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλιώτιδος καὶ Φαναριοφερσάλων καὶ πολιοῦχος τῆς πόλεως Καρδίτσης. 

Παραθέτω τὸν βίο του ἀπὸ τὸ βιβλίο Οἱ Ὀκτὼ Τοπικοί μας Ἅγιοι.

Ὁ βίος ἔχει γραφεῖ σὲ λόγια γλῶσσα γιὰ νὰ συνάδει πρὸς τὴν γλωσσικὴ μορφὴ τῶν ὑμνογραφικῶν κειμένων.

Θυμίζω πὼς ἔχουμε παραθέσει καὶ βίους ἄλλων ἁγίων ἐκ τοῦ ὡς ἄνω βιβλίου.

Εἶχε ὡς ἀνωτέρα ἀρετὴ τὴν ὑπακοὴ δηλαδή· αὐτὴν ποὺ φωτίζει καὶ σοφίζει τὸν ἄνθρωπο, τὸν γλυτώνει ἀπὸ χίλιες κακοτοπιές, τὸν ἀπαλλάσσει ἀπὸ μεγάλες περιπέτειες τοῦ βίου, τὸν ὁδηγεῖ μὲ ἀσφάλεια στὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ. 

Συνηθίζω νὰ λέω πὼς ὅποιος κάνει ὑπακοὴ στὸν Πνευματικό του, πηγαίνει στὸν Παράδεισο μὲ κρουαζιερόπλοιο!

Καὶ οἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς καὶ κάθε μέρος τοῦ σώματος ἑνὸς ἁγίου γίνεται φυλακτό· διότι εἶναι ἐκτάκτως «φορτισμένο» μὲ τὴν ἄκτιστη ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ, τὴν θεία χάρη. Καὶ τὰ ἐνδύματα ἀκόμη τῶν ἁγίων εἶναι ἐμποτισμένα μὲ τὴν θεία ἁγιαστικὴ ἐνέργεια. 

Κάποιοι τὰ παρεξηγοῦν αὐτά. Ξεχνοῦν ἢ δὲν γνωρίζουν — δὲν ἔχουν διαβάσει ἴσως ἢ δὲν ἔχουν ἀκούσει — ὅτι ἀκόμη καὶ ὁ ἴσκιος τῶν ἁγίων ἀποστόλων ἔπεφτε ἐπάνω στοὺς ἀσθενεῖς καὶ τοὺς θεράπευε· ἡ ὕλη γίνεται φορέας τῆς θείας χάριτος.

Ἐπειδὴ δὲ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ὅπου θέλει πνεῖ (πνέει), ἡ χάρις ἐνεργεῖ καὶ εἰς τοὺς ἀλλοθρήσκους ἀκόμη. 

Δὲν θὰ κάνουμε ἐμεῖς κουμάντο στὴν χάρη τοῦ Θεοῦ! Τὸ λέω, διότι κάποιοι, αὐτόκλητοι σωτῆρες καὶ φρουροὶ (διάβασε «μπράβοι») τῆς Ἐκκλησίας, μέχρι καὶ ἐκεῖ νομίζουν πὼς μποροῦν νὰ κάνουν κουμάντο. 

Ναί. Λέγεται ὅτι ὁ τοῖς πᾶσι γνωστὸς ἅγιος Σεραφεὶμ τοῦ Σαρὼφ ἔλαβε τὸ ὄνομά του πρὸς τιμὴν τοῦ ἁγίου μας (Σεραφεὶμ Φαναρίου). Αὐτὸ μοῦ τὸ βεβαίωσαν καὶ Ρῶσοι μοναχοὶ πρὸ ἐτῶν. Εἶναι δὲ πολὺ βάσιμο, καθ' ὅτι τὸν καιρὸ ἐκεῖνο εἶχαν κινηθεῖ πολλοὶ διωγμοὶ στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο λόγῳ ἐπαναστατικῶν κινημάτων (ὅπως αὐτὸ τοῦ Διονυσίου τοῦ Φιλοσόφου, τοῦ καὶ «Σκυλοσόφου» χλευαστικῶς ἐπονομασθέντος) καὶ πολλοὶ μαρτύρησαν, γεγονὸς ποὺ εἶχε μεγάλη ἀπήχηση στὴν ὁμόδοξη Ρωσία. Πολὺ πιθανὸν λοιπὸν ὁ ἅγιος Σεραφεὶμ τοῦ Σαρώφ, ποὺ εἶναι μεταγενέστερος τοῦ δικοῦ μας Σεραφεὶμ (δύο περίπου αἰῶνες ἀργότερα ἐκείνου ἔζησε), νὰ ἔλαβε πρὸς τιμήν του τὸ ὄνομα αὐτό.