π. Δημήτριος Θεοδωρόπουλος

  π. Δημήτριος Ν. Θεοδωρόπουλος Εἴδαμε ὅτι ἡ Παλαιὰ Διαθήκη καταδικάζει τὴν ὁμοφυλοφιλία, ἐπὶ ποινῇ θανάτου μάλιστα: «θανάτῳ θανατούσθωσαν»  ( Λευϊτικὸν ιη΄ 22, κ΄ 18 ) . ✔ Γιὰ νὰ διαβάσετε τὸ προηγούμενο ἄρθρο ἀκολουθῆστε τὸν παρακάτω σύνδεσμο·  https://pdimtheodor.blogspot.com/2023/10/blog-post_23.html Σήμερα φυσικὰ δὲν ἰσχύει κάτι τέτοιο. Ζοῦμε στὴν ἐποχὴ τῆς χάριτος καὶ ὄχι τοῦ νόμου. Ἂς μὴ βιασθεῖ λοιπὸν κανεὶς νὰ πάρει τὸν πέλεκυ γιὰ νὰ χτυπήσει τὸν ἀδελφό του. Ὅλοι βράζουμε στὸ ἴδιο καζάνι. Ὅλοι εἴμαστε ἕνα μάτσο χάλια. Ἂν κανεὶς δὲν θέλει νὰ τὸ δεῖ ἔτσι, πλανᾶται πλάνην οἰκτράν. Καὶ τὸ λέω αὐτό, διότι μιλᾶμε γιὰ τὴν ὁμοφυλοφιλία. Ἀκούστηκαν ἤδη σκληρὰ πράγματα (τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης) καὶ θὰ ἀκουστοῦν ἀκόμη σκληρότερα ἴσως σὲ ἑπόμενα κείμενα. Τοὺς ὁμοφυλόφιλους τοὺς ἔχει κανεὶς ἴσως στὸν πάτο τῆς κολάσεως, ὅτι βράζουν στὸν πάτο τῶν καζανιῶν. Κι ἂν ἔτσι εἶναι ὅμως, ἂς μὴ ξεχνοῦμε ὅτι στὸ ἴδιο καζάνι ὅλοι βράζουμε. Τί κι ἂν βράζεις στὸν πάτο, τί κι ἂν βράζεις στὸν ἀφρό! Τὸ ποιός δὲ

  π. Δημητρίου Ν. Θεοδωροπούλου Στὶς γραμμὲς ποὺ ἀκολουθοῦν, ἐπιχειρεῖται μία, ὅση δύναμις, προσπάθεια προσέγγισης ἑνὸς θέματος ποὺ ἔχει δυναμικὰ πλέον κάνει τὴν ἐμφάνισή του στὸ προσκήνιο τῆς κοινωνικῆς ζωῆς, ὅμως πολλοὶ ἐπιμένουν νὰ τὸ ἀγνοοῦν ἤ, κατὰ τὸ κοινῶς λεγόμενον, νὰ τὸ κρύβουν κάτω ἀπὸ τὸ χαλί. Δὲν θά ’πρεπε ὅμως, διότι ἔχει ἀρχίσει ἤδη νὰ κτυπᾶ τὴν πόρτα πολλῶν σπιτιῶν. Καὶ μὲ τὸ νὰ κλείνεις τὰ μάτια δὲν πετυχαίνεις τίποτε, θὰ πρέπει νὰ τὸ ἀντιμετωπίσεις. Θὰ πρέπει νὰ ξέρεις τί νὰ πεῖς πάνω σ’ αὐτό, πῶς νὰ τοποθετηθεῖς· τί νὰ πεῖς στὸ παιδί σου, ἂν σοῦ ἐκμυστηρευθεῖ κάτι τέτοιο, στὸ ἐγγόνι σου, στὸν ἀδελφό σου, στὸν φίλο σου, στὸν γνωστό σου, στὸν μαθητή σου, ἂν εἶσαι δάσκαλος, σ’ αὐτὸν ποὺ καταφεύγει στὸ πετραχήλι σου, ἂν εἶσαι ἱερεύς· καὶ δὲν εἶναι λίγοι ἐκεῖνοι ποὺ καταφεύγουν στὸ πετραχήλι γιὰ τὸ ἐν λόγῳ θέμα, εἴτε ἀφορᾶ ἄμεσα σ’ αὐτοὺς τοὺς ἴδιους, εἴτε σὲ ἀγαπημένα τους πρόσωπα. Βγῆκε στὸ προσκήνιο δυναμικά, ἕως καὶ προκλητικά, τὸ φαινόμενο αὐτό, γιὰ νὰ τὸ κοιτάξουμε

  π. Δημητρίου Ν. Θεοδωροπούλου Μὴ φοβᾶσαι μ' αὐτὰ ποὺ βλέπεις κι αὐτὰ ποὺ ἀκοῦς (προπαντὸς τὰ δεύτερα)! Φόβο ἔχουν ἐκεῖνοι ποὺ ὑποστηλώνουν τὴν ἐλπίδα τους στὶς δικές τους δυνάμεις καὶ μόνον. Ἐκεῖνοι γίνονται καὶ ἐπιθετικοί. Μὴ ξεχνᾶς ὅτι οἱ πάσης φύσεως τυραννίσκοι ὑπῆρξαν οἱ πιὸ δειλοὶ καὶ γεμάτοι φόβο ἄνθρωποι στὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος. Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ στηρίζει τὶς ἐλπίδες του σ' Ἐκεῖνον· καὶ ἔτσι «βάλλει ἔξω τὸν φόβον». Ὁ Χριστὸς ἔστειλε τοὺς ἀποστόλους γυμνοὺς στὸ ἔργο τους. Δὲν θὰ ἀποκτήσετε χρυσᾶ νομίσματα, τοὺς εἶπε, οὔτε ἀσημένια, οὔτε χάλκινα. Οὔτε κἂν σάκκο γιὰ νὰ ἀποθηκεύετε τὸ ψωμί σας δὲν θὰ ἔχετε μαζί· οὔτε δύο χιτῶνες, οὔτε ὑποδήματα, ἐκτὸς ἀπὸ τὰ πέδιλα ποὺ θὰ φορᾶτε, οὔτε καὶ ραβδὶ γιὰ τὸν δρόμο. Εἶναι περιττὰ γιὰ σᾶς αὐτὰ (Ματθ. ι΄ 9-10). Θὰ φροντίσω ἐγὼ γιὰ τὴν διατροφή σας καὶ γιὰ ὅλα τὰ ἄλλα. Οὔτε καὶ γιὰ τὸ τί θὰ πεῖτε (τί θὰ κηρύξετε) νὰ νοιάζεστε. Θὰ σᾶς δώσω ἐγὼ ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ στόμα καὶ σοφία τέτοια ποὺ θὰ εἶναι ἀδύνατον σὲ ὁποιονδήποτε νὰ ἀ

  π. Δημητρίου Ν. Θεοδωροπούλου Διακρίναμε τρεῖς βασικὲς ἔννοιες στὸ ἔργο τοῦ Ἡρακλείτου:  Πῦρ - Γίγνεσθαι - Λόγος . Ἀναφερθήκαμε στὴν πρώτη, τὸ πῦρ . «Πῦρ ἀείζωον» τὸ ὀνόμαζε ὁ Ἡράκλειτος καὶ τὸ ταύτιζε μὲ τὸν ἴδιο τὸν κόσμο. Τὸ πῦρ εἶναι, ὅπως πίστευε, ἡ κινητήριος δύναμις τοῦ παντός. Τὸ ἴδιο ὡς θερμικὴ ἐνέργεια βρίσκεται σὲ μία διαρκῆ κίνηση, ἐνῷ συγχρόνως θέτει καὶ τὸν κόσμο σὲ διαρκῆ κίνηση καὶ ροή. Γίγνεσθαι «Τὰ πάντα ῥεῖ, μηδέποτε κατὰ τ’ αὐτὸ μένειν»· ὅλα ρέουν (εἶναι ρευστά, ἀλλάζουν) καὶ τίποτε δὲν μένει τὸ ἴδιο. Καὶ σ’ αὐτὸ τὸ ἄρθρο νὰ σημειώσουμε ὅτι τὰ ἀποσπάσματα ποὺ παραθέτουμε, εἶναι ἀπὸ τὴν συλλογὴ τοῦ Hermann Diels καὶ μπορεῖ νὰ τὰ βρεῖ ὁ ἀγαπητὸς ἀναγνώστης, μαζὶ μὲ ἄλλα πολλά, στὸν παρακάτω ἱστότοπο: https://www.mikrosapoplous.gr/heracletus/heracletus0.html Κανένα ἄλλο ἀπόφθεγμα δὲν ἔχει συνδεθεῖ τόσο μὲ τὸν μεγάλο στοχαστὴ τῆς Ἐφέσου, ὅσο τὸ παραπάνω, παρότι δὲν ἔχει βρεθεῖ σὲ κάποιο ἀπὸ τὰ διασωθέντα ἀποσπάσματα τοῦ ἔργου του. Τοῦ τὸ ἀποδίδει ὅμως ὁ Πλάτων στὸν Κ