Γενεαὶ δεκατέσσαρες (Ὁμιλία Δ΄ στὴν Καινὴ Διαθήκη)

π. Δημητρίου Ν. Θεοδωροπούλου

Περιγραφὴ

Στὸ εὐαγγέλιο τοῦ Ματθαίου ἐπικρατεῖ τὸ ρῆμα «ἐγέννησε». Στὸ τοῦ Λουκᾶ, τὸ «ἐνομίζετο».

Σχέση προγόνου - ἀπογόνου κατὰ βάσιν στὰ ὀνόματα τῶν δύο γενεαλογιῶν (Ματθαίου καὶ Λουκᾶ).

Γιατί δὲν γενεανολογεῖται ἡ Παρθένος;

Κι ὅμως. Γενεαλογεῖται ἔμμεσα.

Αὐτὸ καταδεικνύουν χωρία ἀπὸ τὴν πρὸς Γαλάτας ἐπιστολὴ τοῦ ἀπ. Παύλου, ἀπὸ τὰ εὐαγγέλια τοῦ Λουκᾶ καὶ τοῦ Ματθαίου (κυρίως τοῦ δευτέρου), καθὼς καὶ ἀπὸ τὸ πρῶτο βιβλίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τὴν Γένεση.

Σὲ πλήρη συμφωνία ὅλα αὐτὰ μᾶς ὁδηγοῦν στὴν ἀλήθεια ὅτι ἡ Παρθένος εἶναι «ἐξ οἴκου Δαυΐδ».

Οἶκος σημαίνει πατριά, γένος. Μέσα σὲ μία φυλὴ ὑπῆρχαν πολλὲς πατριές. Π.χ. φυλὴ Ἰούδα – γένος Δαυΐδ.

Μαρτυρεῖ περὶ τῆς καταγωγῆς τῆς Παρθένου καὶ ἡ ἱερὰ παράδοσις, ἀλλὰ καὶ ἡ κοινὴ λογική.

«Γενεαὶ δεκατέσσαρες» = τρεῖς δεκατετράδες (3 Χ 14 =) 42 ὀνόματα. Ἀνάμεσά τους καὶ τὸ ὄνομα τῆς Μαρίας. Τί σημαίνει αὐτό;

Ποιό τὸ νόημα τοῦ ρήματος «ἐγεννήθη» (...«ἐξ ἧς ἐγεννήθη Χριστός...»);

Θεόπνευστο τὸ «τέχνασμα» τοῦ Ματθαίου. Πῶς παραπέμπει στὴν Παλαιὰ Διαθήκη.

Θαυμαστὴ ἑνότης Παλαιᾶς - Καινῆς Διαθήκης καὶ ἐδῶ.