π. Δημήτριος Θεοδωρόπουλος

 π. Δημητρίου Ν. Θεοδωροπούλου Διάγραμμα ὁμιλίας Ἐτυμολογικῶς ἡ λέξη θεολογία προέρχεται ἀπὸ τὸ οὐσιαστικὸ θεολόγος. Θεολόγος (< θεὸς + λέγειν ) = ὁ λέγων περὶ θεοῦ. Θεολόγους ὀνόμαζαν οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες τοὺς ποιητὲς ποὺ ὕμνησαν τοὺς θεοὺς (Ὀρφεύς, Ὅμηρος, Ἡσίοδος κ.ἄ.). Αὐτοὶ δίδαξαν κυρίως μὲ μύθους. Γι’ αὐτὸ ἐκεῖ ταυτίζεται ἡ θεολογία μὲ τὴν μυθολογία. Θεολόγους ἔλεγαν ἐπίσης τοὺς μάντεις, τοὺς προφῆτες, τοὺς ἑρμηνευτὲς τῶν μύθων. Σ’ αὐτοὺς προσετέθησαν καὶ οἱ τραγικοὶ ποιητὲς (θεολογεῖον - ἀπὸ μηχανῆς θεός). Ὁ Ἀριστοτέλης τοποθετεῖ τὴν θεολογία στὴν κορυφὴ τῆς πυραμίδος τῶν ἐπιστημῶν, διότι ἀσχολεῖται μὲ «τὸ τιμιώτατον τῶν ὄντων». Σήμερα τὴν ἔχουμε τόσο χαμηλά! Ὁ Πλάτων στὰ περισσότερα ἔργα του «θεολογεῖ» (φιλοσοφεῖ στὴν οὐσία). Στὴν Πολιτεία κάνει λόγο γιὰ «τύπους περὶ θεολογίας», ἐννοῶντας τὶς καθαρὲς περὶ θεοῦ παραστάσεις. Ὁ θεὸς γιὰ τὸν Πλάτωνα εἶναι ὑπαίτιος μόνον τοῦ ἀγαθοῦ, εἶναι ἀμετάβλητος καὶ περιέχει μέσα του τὴν ἀλήθεια. Ἐπιμένει πολὺ στὴν διάκριση θεολογίας καὶ...

  π. Δημητρίου Ν. Θεοδωροπούλου Διάγραμμα ὁμιλίας Οἱ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας χριστιανοὶ γιόρταζαν τὸ Πάσχα στὶς 14 τοῦ Νισάν. Οἱ ὑπόλοιποι, σὲ Δύση καὶ Ἀνατολή, γιόρταζαν κατὰ τὴν πρώτη Κυριακὴ μετὰ τὴν 14η Νισάν. Οἱ πρῶτοι δηλαδὴ συνέδεαν τὸ Πάσχα μὲ τὸ Πάθος, τὴν σφαγὴ τοῦ Κυρίου (ἀμνοῦ). Οἱ ἄλλοι ὅμως, μὲ τὴν Ἀνάσταση (Κυριακή). Ὅμως τὸ Πάσχα εἶναι σταυροαναστάσιμο. Ἡ Α΄Οἰκουμενικὴ Σύνοδος  ἥνωσε τὰ διεστῶτα. Σύμφωνα μὲ τὸν κανόνα τῆς Συνόδου τὸ Πάσχα ὑπολογίζεται μὲ βάση τὰ ἑξῆς: 1) Νὰ γίνει ἡ ἐαρινὴ ἰσημερία. 2) Νὰ γίνει πανσέληνος. 3) Νὰ γιορτάσουν οἱ Ἑβραῖοι τὸ δικό τους Πάσχα (νομικὸ Πάσχα ἢ Φάσκα).  4) Νὰ ἔλθει ἡ Κυριακή. Ἀνάλογα μὲ τὸ πότε γιορτάζεται τὸ Πάσχα κάθε χρόνο, ἀνοίγει καὶ τὸ Τριῴδιο (νωρίτερα ἢ ἀργότερα). Τὸ νωρίτερο ποὺ μπορεῖ νὰ πέσει τὸ Πάσχα εἶναι ἡ 4η Ἀπριλίου. Τὸ ἀργότερο ἡ 8 Μαΐου. Ὁ ὅλος κύκλος τῶν κινητῶν ἑορτῶν τοῦ Πάσχα χωρίζεται στὶς πρὸ Πάσχα καὶ τὶς μετὰ Πάσχα ἡμέρες. Στὴν πρὸ Πάσχα περίοδο ἔχουμε 4 ὑποπεριόδους. Στὴν μετὰ Πάσχα, τρεῖς. Πότε ἀ...

 π. Δημητρίου Ν. Θεοδωροπούλου Διάγραμμα ὁμιλίας Οἱ γενεαλογίες τοῦ Χριστοῦ στὰ εὐαγγέλια τοῦ Ματθαίου καὶ τοῦ Λουκᾶ δὲν εἶναι οὔτε πλήρεις οὔτε ἀκριβεῖς. Ἀπὸ τὸν κατάλογο τοῦ Ματθαίου λείπουν 3 βασιλεῖς. Ὁ κατάλογος τοῦ Λουκᾶ φαίνεται πληρέστερος. Τὰ ὀνόματα ποὺ ἀναφέρει, εἶναι αὐτὰ τοῦ βιβλίου τῆς Γενέσεως. Ὅμως καὶ ὁ κατάλογος τῆς Γενέσεως δὲν φαίνεται νὰ εἶναι πλήρης καὶ ἀκριβής, κατὰ τὴν ἀνθρώπινη λογικὴ τοὐλάχιστον. Τότε οἱ γενεαλογίες διατηροῦνταν ἀπὸ μνήμης. Δὲν ὑπῆρχε γραφή. Ἀλλὰ καὶ ὅταν αὐτὴ ἐφευρέθηκε (Σουμέριοι, Μεσοποταμία, 3200-3100 π.Χ.), ἦταν λίγοι ἐκεῖνοι ποὺ ἤξεραν νὰ γράφουν καὶ νὰ διαβάζουν. Γι’ αὐτό, πολλὰ ὀνόματα καὶ χρονολογίες ξεχάσθηκαν ἢ καὶ χάθηκαν. Ὅμως καὶ αὐτὰ ποὺ ἔχουμε στὴν διάθεσή μας, ἀρκοῦν, διασταυρούμενα καὶ μὲ τὰ ἀρχαιολογικὰ εὑρήματα, νὰ μᾶς διαβεβαιώσουν περὶ τῆς μεσσιανικῆς ταυτότητος τοῦ Κυρίου. Ὅλα τὰ ἄλλα εἶναι λεπτομέρειες· μὲ τὶς ὁποῖες ὅσοι ἀσχολοῦνται, καλὰ κάνουν, ἀρκεῖ νὰ ἐκκινοῦν ἀπὸ καλοπροαίρετες βάσεις. Διότι τρεῖς τρόποι προσέ...

 π. Δημητρίου Ν. Θεοδωροπούλου Διάγραμμα ὁμιλίας Τὴν ἐρχομένη Κυριακὴ 09/02/2025 ἀνοίγει τὸ Τριῴδιο. Μαζὶ μὲ τὸ Τριῴδιο ἀνοίγει καὶ ἡ πιὸ μεγάλη ἑορτολογικὴ περίοδος τῆς Ἐκκλησίας μας (ἑορτολογικὸς κύκλος): τῶν κινητῶν ἑορτῶν τοῦ Πάσχα. Ἀνοίγει μὲ τὴν Κυριακὴ τοῦ Τελώνου καὶ τοῦ Φαρισαίου (ἔναρξις Τριῳδίου) καὶ κλείνει τὴν Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων (τελευταία τῶν κινητῶν ἑορτῶν τοῦ Πάσχα). Γιὰ φέτος, ἀπὸ 9 Φεβρουαρίου (Τελώνου καὶ Φαρισαίου) ἕως 15 Ἰουνίου (Ἁγίων Πάντων). Εἶναι 127 ἡμέρες. Ὅταν δίσεκτο τὸ ἔτος, 128 ἡμέρες. Ἄρα, 4 μῆνες καὶ 1 ἑβδομάδα περίπου. Τὸ 1/3 τοῦ ἔτους δηλαδὴ καὶ κάτι παραπάνω. Γιατί; Διότι τὸ Πάσχα εἶναι ἑορτὴ ἑορτῶν καὶ πανήγυρις πανηγύρεων. Ἡ λέξη Πάσχα παράγεται ἀπὸ τὴν ἀραμαϊκὴ Pâsha ποὺ συγγενεύει πρὸς τὴν Ἑβραϊκὴ Πεσάχ. Λέγεται καὶ «Φάσκα», Φάσκα τῶν Ἑβραίων. Σημαίνει ὅ,τι καὶ ἡ λέξη «διάβασις». Σημαίνει καὶ «ὑπερπήδησις» (ἐπειδὴ ὁ ἐξολοθρευτὴς ἄγγελος ὑπερπηδοῦσε τὰ σπίτια τῶν Ἑβραίων). Ἑρμηνεύεται καὶ μὲ τὶς λέξεις «ὑπερβασία» ἢ «διαβατήρια». Τὸ Πάσχ...

 π. Δημητρίου Ν. Θεοδωροπούλου Διάγραμμα ὁμιλίας Στὰ ἱερὰ εὐαγγέλια παρατίθενται δύο γενεαλογικοὶ κατάλογοι τοῦ Ἰησοῦ (Ματθαίου - Λουκᾶ). Ἀπορίες σχετικὰ μὲ τὸ θέμα. α) Τί χρειάζεται αὐτὴ ἡ μονότονη παράθεση ὀνομάτων; Ἀπάντηση. Οἱ Ἑβραῖοι ἔδιναν μεγάλη σημασία στὶς γενεαλογίες. Περίμεναν τὸν Μεσσία καὶ ἔπρεπε ἀπὸ τὴν καταγωγὴ νὰ διακρίνουν τοὺς ψευδομεσσίες. β) Γιατί δύο οἱ κατάλογοι; Ἀπάντηση. Ἐξυπηρετοῦν διαφορετικοὺς σκοπούς. Ὁ Ματθαῖος ἀπευθύνεται πρὸς τοὺς ἐξ Ἰουδαίων Χριστιανούς. Αὐτοὶ θὰ ἤθελαν νὰ ἀκούσουν γιὰ τὴν καταγωγὴ τοῦ Ἰησοῦ ἀπὸ τὸν Ἀβραὰμ καὶ τὸν Δαυΐδ. Ὁ Λουκᾶς ἀπευθύνεται πρὸς ὅλους — κυρίως πρὸς τοὺς ἐξ Ἐθνικῶν (εἰδωλολάτρες) Χριστιανούς. Εἶναι οἰκουμενικὸς ὁ χαρακτῆρας τοῦ Κατὰ Λουκᾶν εὐαγγελίου. γ) Γιατί διαφέρουν οἱ δύο γενεαλογίες; Παράθεση συγκριτικοῦ πίνακα. Γνῶμες. Ἀνδραδελφικὸς γάμος. Παράδειγμα Ἰωσὴφ τοῦ μνήστορος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Θαυμάζουμε: Πῶς ὁ ἀγενεαλόγητος γενεαλογεῖται!