Αναρτήσεις

Ὁ Ἅγιος Παντελεήμων διασώζει τὴν Ν. Ἀγχίαλο

Εικόνα
  π. Δημητρίου Ν. Θεοδωροπούλου Πέρισυ, σὰν σήμερα, 27 Ἰουλίου, βρισκόμουν στὸν Βόλο, μὲ ὀλιγοήμερη ἄδεια. Τὸ ἀπόγευμα ἐκείνης τῆς ἡμέρας ἀκούσαμε ἀπανωτὲς ἐκρήξεις. Στὴν ἀρχὴ νομίσαμε ὅτι ἔσκασε κάποιο γκαζάκι στὴν διπλανὴ πολυκατοικία. Γρήγορα ὅμως ἀπὸ τὴν τηλεόραση πληροφορηθήκαμε ὅτι ἐπρόκειτο γιὰ τὶς ἐκρήξεις ποὺ σημειώθηκαν σὲ ἀποθήκη πυρομαχικῶν τοῦ στρατοπέδου Καράμπα, τὸ ὁποῖο ἀνήκει στὴν 111 Πτέρυγας Μάχης τῆς κοντινῆς Ν. Ἀγχιάλου (18 χλμ. ἀπὸ τὴν πόλη τοῦ Βόλου). Ἡ ἐν λόγῳ ἀποθήκη καὶ τὸ στρατόπεδο (στὴν εἰκόνα φαίνεται στὴν θέση ὅπου καὶ ἡ ἔκρηξη) βρίσκεται σὲ πολὺ κοντινὴ ἀπόσταση ἀπὸ τὸ ἐκκλησάκι τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος (στὴν εἰκόνα κάτω ἀριστερὰ) ποὺ ἐκείνη τὴν ἡμέρα γιόρταζε. Εὔκολα μπορεῖ νὰ φαντασθεῖ κανεὶς τί θὰ εἶχε συμβεῖ ἐὰν οἱ ἐκρήξεις σημειώνονταν 24 ὧρες πρίν, κατὰ τὴν ὥρα τοῦ ἑσπερινοῦ δηλαδή, μὲ τὸ πλῆθος συγκεντρωμένο στὸ προαύλιο τοῦ ναοῦ. Ἀρκεῖ ἡ σκέψη ὅτι σὲ ἀσυγκρίτως μεγαλύτερη ἀπόσταση τεράστιες μεταλλικὲς πόρτες ξηλώθηκαν ἀπὸ τὸ ὠστικὸ κῦμα. Τὸ γεγονὸ

Ἡ μεγαλύτερη φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο εἶναι τὸ πετραχήλι τοῦ παππᾶ

Εικόνα
π. Δημητρίου Ν. Θεοδωροπούλου Ὁ Θεὸς δὲν συνάντησε στὴν γῆ πιὸ πιστὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν Πέτρο. Σκεφτεῖτε! Ἦταν αὐτὸς ποὺ τὸν ἀρνήθηκε τρεῖς φορὲς — καὶ μάλιστα μεθ’ ὅρκου!  Κι ὅμως, σ’ αὐτὸν ἔδωσε τὰ κλειδιὰ τῆς Βασιλείας! Τὸν λέγαν Σίμωνα, καὶ τὸν ὀνόμασε Πέτρο. Πάνω στὴν πέτρα τῆς ὁμολογίας σου, τοῦ εἶπε, θὰ χτίσω τὴν Ἐκκλησία μου. Ἂν ὁ πιὸ πιστὸς ἄνθρωπος τὸν ἀρνήθηκε τρεῖς φορές, ἐμεῖς τί ἔχουμε νὰ ποῦμε! Πόση ἡ δική μας πίστη; Ποιά τὰ ἔργα μας; Ἕνα μάτσο χάλια! Ἀλλ’ ἡ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ νικᾶ τὴν ἐλεεινότητά μας. Ὁ Κύριος, δίνοντας τὰ κλειδιὰ στὸν Πέτρο, εἶναι σὰν νὰ τοῦ ἔλεγε: «Βλέπεις τὰ χάλια σου! Κοίτα νὰ τοὺς βάλεις ὅλους μέσα στὸν Παράδεισο. Ὅλοι ἀδύναμοι καὶ εὐπαθεῖς εἶναι, σὰν κι ἐσένα. Μὴ τοὺς ἐξουθενώσεις. Γίνε οἰκτίρμων, ὅπως κι ἐγώ. Ἐλεήμων, ὅπως ὁ Πατὴρ ὁ οὐράνιος. Ἐμεῖς δὲν σὲ κατακρίναμε, μήτε σὲ καταδικάσαμε. Κι ἐσὺ μὴ τοὺς καταδικάσεις». Καὶ αὐτὰ τὰ λόγια δὲν τὰ εἶπε μόνο στὸν Πέτρο, καὶ γιὰ τὸν Πέτρο. Τὰ εἶπε γιὰ ὅλους τοὺς Ἀποστόλους, καὶ ὅλους ἐκείνους ποὺ τοὺς

Ὁσιομάρτυς Νικόλαος ὁ ἐν Βουναίνοις

Εικόνα
 π. Δημητρίου Ν. Θεοδωροπούλου Ὁ ὁσιομάρτυς Νικόλαος εἶναι ὁ παλαιότερος καὶ πλέον γνωστὸς τοῦ ὀκταρίθμου χοροῦ τῶν ἐν Θεσσαλιώτιδι Ἐκκλησία διαλαμψάντων ἁγίων. Τιμᾶται σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα, καὶ ὄχι μόνον.  Ἔχει ἀνακηρυχθεῖ καὶ ὡς προστάτης τῆς νεολαίας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλιώτιδος καὶ Φαναριοφερσάλων. Παραθέτω τὸν βίο του ἀπὸ τὸ βιβλίο μου «Οἱ Ὀκτὼ Τοπικοί μας Ἅγιοι» (ἐκδόσεις ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ ). Ὁ βίος ἔχει γραφεῖ σὲ λόγια γλῶσσα γιὰ νὰ συνάδει πρὸς τὴν γλωσσικὴ μορφὴ τῶν ὑμνογραφικῶν κειμένων. Θυμίζω πὼς ἔχουμε παραθέσει καὶ βίους ἄλλων ἁγίων ἐκ τοῦ ὡς ἄνω βιβλίου. Ὁ γράφων εἶχε τρεῖς τοὐλάχιστον φορὲς τὴν εὐκαιρία-εὐλογία νὰ προσκυνήσει τὴν πάνσεπτο κάρα τοῦ ἁγίου Νικολάου. Τὴν πρώτη στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Γεωργίου Νέας Ἀγχιάλου Μαγνησίας, ὅπου κατὰ τὴν ὑποδοχὴ οἱ πιστοὶ ἔνιωσαν νὰ ἔρχεται  πρὸς τὸ μέρος τους μία  ἄρρητη εὐωδία, παρότι ὁ ἄνεμος ἔπνεε πρὸς τὴν ἀντίθετη ἀκριβῶς κατεύθυνση. Τὴν ἑπομένη στὸ ὁμώνυμο μοναστήρι τοῦ ἁγίου στὴν Ἄνδρο, ἐκεῖ ὅπου καὶ φυλάσσεται. Καὶ τέλος τὸν Ὀκτώβ

Τὰ ἕξι στάδια τῆς ἁμαρτίας... ἀλλὰ καὶ τῆς ἀρετῆς

Εικόνα
π. Δημητρίου Ν. Θεοδωροπούλου Ἡ  Δ΄   Κυριακὴ  τῶν Νηστειῶν εἶναι ἀφιερωμένη ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας , ὡς γνωστόν,  στὴν μνήμη τοῦ ὁσίου καὶ θεοφόρου πατρὸς ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτοῦ τοῦ καὶ συγγραφέως τῆς Κλίμακος. Ἡ Κλῖμαξ εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ λαμπρότερα ἔργα τῆς ἐκκλησιαστικῆς γραμματείας καὶ ἀναδεικνύει τὸν Ἰωάννη ὡς τὸν μεγαλύτερο ἀνατόμο τῆς ἀνθρωπίνης ψυχῆς. Ἀπὸ τὸν δέκατο πέμπτο λόγο τοῦ ἔργου αὐτοῦ καὶ εἰς ἔνδειξιν ἐλαχίστης τιμῆς πρὸς τὸν θειότατο συγγραφέα, ἐπιλέγω τὴν ἀναφορά του στὰ στάδια ποὺ ἀκολουθεῖ ἡ ψυχὴ προκειμένου νὰ πράξει τὸ καλὸ ἢ τὸ κακὸ (PG 88, 896D-897B). Τὰ στάδια αὐτὰ εἶναι ἓξ τὸν ἀριθμὸν καὶ λέγονται: 1. Προσβολή. 2. Συνδυασμός. 3. Συγκατάθεσις. 4. Αἰχμαλωσία. 5. Πάλη.  6. Πάθος. 1. Προσβολὴ Ὡς «λόγον ψιλόν, ἢ εἰκόνα τοῦ τυχόντος νεοφανῶς ἐν τῇ καρδίᾳ ἐμφερομένην»  ὁρίζουν τὴν προσβολὴν  οἱ μακάριοι Πατέρες, λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης· ὡς ἕναν ἁπλὸ λόγο δηλαδὴ ἢ μία τυχαία εἰκόνα ποὺ ἐμφανίζεται γιὰ πρώτη φορὰ στὴν καρδιά. Πρόκειται γιὰ τὸ πρῶτο ἐρέθισμα. Ἔρχεται μέσα

Ποιός τελικὰ εἶναι ὁμοφυλόφιλος;

Εικόνα
  π. Δημητρίου Ν. Θεοδωροπούλου Ὅταν ξεκίνησα νὰ γράφω τὰ ἄρθρα αὐτά, δὲν φανταζόμουν ποτὲ ὅτι θὰ ἀκολουθοῦσα τόσο μακρὰ διαδρομή. Στὴν πορεία διαπίστωσα ὅτι βαδίζω ἕνα δρόμο ποὺ δὲν εἶναι καὶ τόσο γνωστὸς σὲ μένα. Φτάνοντας στὸ στάδιο τῶν νεωτερικῶν καὶ μετανεωτερικῶν χρόνων τὰ ἔχασα τελείως ἀντικρίζοντας τὸ χάος ποὺ ἐπικρατεῖ. Παρότι τὸ θέμα τῆς ὁμοφυλοφιλίας ἔχει γίνει πλέον διεπιστημονικὸ (ἀσχολοῦνται μὲ αὐτὸ ἡ Ψυχιατρική, ἡ Ἰατρική, ἡ Βιολογία, ἡ Γενετική, ἡ Νομική, ἡ Κοινωνιολογία, ἡ Θεολογία καὶ ἄλλες ἐπιστῆμες), ἄκρη δὲν μπορεῖς νὰ βγάλεις. Εἶναι τόσο μεγάλη ἡ πόλωση ποὺ ἐπικρατεῖ, τόσο ἀντικρουόμενες οἱ ἀπόψεις ποὺ διατυπώνονται, τόσο ἔντονη ἡ παράσταση τῆς προκατάληψης, τῆς ἰδεοληψίας καὶ τοῦ φανατισμοῦ, ποὺ τὸ ἐπιστημονικὸ πεδίο καλύπτεται ἀπὸ βαρύφορτο πέπλο ἀχλύος καὶ ὅλα μοιάζουν θαμπά. Θὰ προσπαθήσουμε ἐν τούτοις νὰ φωτίσουμε ὅσο γίνεται περισσότερο τὸ θέμα μας καὶ νὰ ξεδιπλώσουμε ὅσες περισσότερες πτυχές του μποροῦμε. Καὶ δὲν θὰ τὸ κάνουμε — ὅπως καὶ δὲν τὸ κάναμε μέχρι

Τί διαμορφώνει τὴν στάση τοῦ σημερινοῦ ἀνθρώπου ἀπέναντι στὸ φαινόμενο τῆς ὁμοφυλοφιλίας

Εικόνα
π. Δημητρίου Ν. Θεοδωροπούλου Εἴπαμε ὅτι ἡ στάση ἀπέναντι στὸ φαινόμενο τῆς ὁμοφυλοφιλίας ἄρχισε νὰ ἀλλάζει σταδιακὰ κατὰ τοὺς νεωτερικοὺς χρόνους, ὑπὸ τὴν ἐπίδραση κυρίως τῶν ἰδεῶν καὶ ἀντιλήψεων τοῦ Διαφωτισμοῦ. Ἐξηγήσαμε ὅτι οἱ νεωτερικοὶ χρόνοι ( νεωτερικότης ) ἐκτείνονται μέχρι τὶς τελευταῖες δεκαετίες τοῦ 20ου αἰῶνος. Ἀπὸ τότε περνᾶμε σὲ μία νέα ἱστορικὴ περίοδο, ποὺ οἱ κοινωνιολόγοι (καὶ ὄχι μόνο) ἔχουν ὀνομάσει μετανεωτερικότητα . Μετανεωτερικότης (Μεταμοντερνισμὸς - Postmodernism) Τί ἀκριβῶς σημαίνει ὁ ὅρος μετανεωτερικότης κανεὶς ἀκόμη δὲν γνωρίζει, εἶναι πολὺ νωρίς. Σηματοδοτεῖ τὴν ἔναρξη μιᾶς καινούργιας ἐποχῆς μὲ ὁλωσδιόλου δικά της χαρακτηριστικά, ἢ ἀποτελεῖ ἐξελικτικὸ στάδιο τῆς νεωτερικότητος; Τὸ δεύτερο εἶναι αὐτονοήτως βέβαιο. Ἅλματα ἱστορικὰ δὲν γίνονται, ὅσο κι ἂν κάποιοι σὲ ὁρισμένες περιπτώσεις υἱοθετοῦν ἀντιλήψεις περὶ ὑπάρξεώς τους. Ἡ κάθε ἐποχὴ κληροδοτεῖ στὴν ἐπόμενη τὸ DNA της (δὲν θὰ μπορούσαμε νὰ ἀρνηθοῦμε πὼς ὑπάρχει καὶ ἱστορικὸ DNA). Ὡστόσο, κάποια ἰδιαί